Torens en tempels

En wat zien we vanuit ons bed als we wakker worden: Mount Fuji! Heel ver weg, niet scherp, maar onmiskenbaar Mount Fuji! 

 Een ontbijt in het hotel is niet bijgeboekt. De prijs is dusdanig, dat we besluiten om elders wat te eten te zoeken. Daarna gaan we met de metro naar de Tokyo Skytree, de grootste alleenstaande toren van de wereld, 634 m hoog. Grappig dat elke stad ergens de grootste, dikste, meeste of hoogste van wil hebben. 

 

De rij voor de tickets is imposant, maar valt uiteindelijk mee. Met een half uur zijn we binnen. De logistieke operatie om al die mensen omhoog te krijgen, is hier strak geregeld, net als alles in Japan eigenlijk. Iedereen moet zich opstellen in vakken die exact even groot zijn als de lift. Val je er buiten, dan pas je niet in de lift. Mooi systeem. Bij elke lift staat iemand die een verhandeling in het Japans geeft over wat wel en niet mag (gok ik) en dan mogen we erin. De grote lampen gaan uit en aan de liftwanden lichten massa's lampjes in bloemvorm op. De lift gaat met een snelheid van 600 m per minuut omhoog en voordat we het weten staan we op het Tembo deck, 350 meter boven de stad. 

Het uitzicht is fenomenaal. Overal om je heen is stad, zo ver als je kunt kijken. Het is alsof je in een landend vliegtuig zit, dat vlak boven de stad is. Op interactieve kaarten kun je opzoeken wat voor gebouwen je voor je ziet en checken we waar we geweest zijn. 

 

 

 

Hilarisch zijn de fotosessies die hier gehouden worden. Ook dit is allemaal strak geregeld. In plaats van gebruik te maken van het fantastische uitzicht, moet de klant voor een foto van het uitzicht plaatsnemen. Tassen neerzetten in het daarvoor bestemde afgetekende vak op de grond. 

Soms krijgen de klanten zelfs een bordje in de hand gedrukt met een kreet erop, dat ze dan omhoog moeten houden. Maar zij mogen dan weer wel voor het echte uitzicht staan. Het leven bestaat uit keuzes, ook hier. 

 

Het broodje ijs dat we de vorige keer in Tokyo hebben gemist, moet nu natuurlijk wel gehaald worden. Speciaal ommetje met de metro, maar meer dan de moeite waard. Je had gelijk Peter, goddelijk! We hebben ons beheerst en het tot eentje beperkt ☺️

 

 

Het Meiji tempelcomplex is de volgende stop. Dit is een relatief nieuwe tempel, gebouwd in 1920 voor keizer Meiji, die van Japan een industrieel land maakte. Aan het begin van het park staat een muur met sake-vaten, jaarlijks gedoneerd door de verschillende sake-brouwerijen. De grote torri's (heilige toegangspoorten) leiden naar de tempel en alle dingen eromheen. 

 

 

 

 

Onze speciale wens voor W&M gaat in de verzamelbox, die tijdens een van de komende diensten bij het altaar gelegd zal worden. 

 

In het park rondom de tempel zouden 120.000 bomen staan, in 365 verschillende soorten. We hebben ze niet allemaal geteld, maar mooi was het wel.