Posts

Toiletpret

Afbeelding
Een reis van 17 uur, die vanochtend om 7 uur begon in de bus naar Narita AirPort. Om half 9 aanwezig, om 9 uur was de koffer ingeleverd, had de security ons goedgekeurd en waren we de douane gepasseerd. Kunnen ze op Schiphol nog iets van leren. Inchecken om kwart voor 10, vliegen om half 11.  Op het moment dat ik dit schrijf, hangen we boven Stockholm en hebben nog anderhalf uur te gaan. Een vlucht van 11 uur aaneen, best lang. Gelukkig zijn er veel leuke films, is er slaap, hebben we spelletjes en boeken en, most of all: naast ons zit niemand. Heerlijk dutten met zijn tweeën in drie stoelen.    Mount Fuji vanuit de lucht   Het verhaal over de toiletten, meelezers, hebben jullie nog tegoed. Niet die traditionele Japanse, met een gat in de grond en twee voetstappen ernaast, waarbij je meer tegen je broekspijpen spettert dan dat er in het gat verdwijnt. Deze toiletten laten weinig aan de fantasie over, maar blijkbaar zijn er toch mensen die niet helemaal weten hoe het moet, gezien de aan

Kunst

Afbeelding
De laatste dag in Tokyo en tevens de laatste dag in Japan. We gaan naar Roppongi, een stad in de stad. Roppongi is een gebouwencomplex bestaand uit kantoren, winkels, restaurants, hotel, musea, tuinen, het hoofdkantoor van een tv-station en woonappartementen. Middenin dit complex staat de Mori Tower, 238 m hoog. De onderste 6 verdiepingen zijn voor winkels en restaurants, de bovenste 6 voor museum en observatiedeck, de tussenliggende voor kantoren. Net als in meer opgeknapte stadsdelen, begeef je je in Roppongi Hills op meerdere niveaus en is het zoeken geblazen om de juiste roltrap, straat of lift te vinden om daar te komen waar je wilt komen.    We bezoeken het Mori Art Museum en zien daar de tentoonstelling A Charming Journey van N.S. Harsha, een kunstenaar uit India. Nooit van die man gehoord, maar driedubbel fan na het zien van al die fantastische werken en de gedachten die erachter schuilgaan. Alles was indrukwekkend, maar de drie grote werken We come, We eat, We sleep waren bijz

Torens en tempels

Afbeelding
En wat zien we vanuit ons bed als we wakker worden: Mount Fuji! Heel ver weg, niet scherp, maar onmiskenbaar Mount Fuji!   Een ontbijt in het hotel is niet bijgeboekt. De prijs is dusdanig, dat we besluiten om elders wat te eten te zoeken. Daarna gaan we met de metro naar de Tokyo Skytree, de grootste alleenstaande toren van de wereld, 634 m hoog. Grappig dat elke stad ergens de grootste, dikste, meeste of hoogste van wil hebben.    De rij voor de tickets is imposant, maar valt uiteindelijk mee. Met een half uur zijn we binnen. De logistieke operatie om al die mensen omhoog te krijgen, is hier strak geregeld, net als alles in Japan eigenlijk. Iedereen moet zich opstellen in vakken die exact even groot zijn als de lift. Val je er buiten, dan pas je niet in de lift. Mooi systeem. Bij elke lift staat iemand die een verhandeling in het Japans geeft over wat wel en niet mag (gok ik) en dan mogen we erin. De grote lampen gaan uit en aan de liftwanden lichten massa's lampjes in bloemvorm

Terug in Tokyo

Afbeelding
Vandaag reizen we met de Shinkansen terug naar Tokyo voor de laatste drie dagen van deze reis. Volgens de weerapp zou het een zonnige en warme dag worden, maar dat eerste is blijkbaar veranderd. De lucht is zwaar en het regent regelmatig. Jammer, want we hadden graag Mount Fuji gezien vanuit de trein. Dat gaat 'm zo niet worden. Verbazend toch hoe snel het weer hier kan omslaan. Terwijl het gebeurt, zie je de gegevens op de app veranderen. Niks voorspelling, maar kiek'n wat 't wordt en aanpassen.  Voordat we op vakantie gingen, zagen we een documentaire over de Shinkansen. Hierin werd de taak van de perronmannen beschreven: kijken, wijzen en spreken. En zo gebeurt het. De trein komt eraan, perronman wijst met rode stok naar het juiste spoor (zou de machinist dit nog niet weten 🙄), opent de hekjes en vertelt de in keurige rijen opgestelde wachtende reizigers dat ze naar binnen mogen, maar pas als iedereen er uit is. Binnen twee minuten is iedereen eruit of erin en vertrekt

Bamboebomen en babyhuisjes

Afbeelding
Een warme zondag in Kyoto, volgens de voorspellingen wordt het 27 graden. Mooie dag om naar het bamboebos te gaan. Met de trein naar Arashiyama, net buiten Kyoto. De treinen zijn afgeladen vol en ook in het bamboebos is het druk, maar gelukkig niet zo als gisteren bij de tempels. Het wandelpad tussen de bomen, die zeker 20 m hoog zijn en kort bij elkaar staan,  is heerlijk koel en de zon geeft het bladerdak een schitterende lichtgroene kleur.  Bezoekers zijn voornamelijk Japanners en ook hier weer veel kimono's.          In het bos is natuurlijk ook een tempel, met eromheen een mooi aangelegd park. Jammer dat de bloesem net weg is, maar er is genoeg moois te zien.  De bodembedekking bestaat uit mos. Daar waar Nederlanders  zuchtend het mos tussen de grassprieten van hun gazon uit plukken, doen Japanners  hetzelfde, maar dan andersom.  Veel verschillende kleuren groen   Prima plan.  Met de trein terug naar Kyoto. Ons hotel is er vlakbij, dus we dumpen wat spullen en lopen dan naar e

Drukte

Afbeelding
Het ontbijt in het Sakura Terrace hotel is fenomenaal en leidt tot te veel eten en een ware koolhydratenbom. We stellen onszelf gerust met het feit dat we onwijs veel lopen tijdens deze dagen en vandaag gaan fietsen. Weliswaar op een e-bike, maar toch ☺️ De fietsverhuurder ligt vlak achter het hotel. Helaas kunnen we geen twee dagen huren, omdat voor de zondag alles al gereserveerd is. Een dag fietsen dus. We krijgen een gedegen uitleg over het parkeren in Kyoto. Dit mag namelijk alleen maar in fietsenstallingen. Buiten de stalling geplaatst, is eentonig van 100 euro. Natuurlijk zijn er weer allerlei soorten stallingen: die van de gemeente, die gratis zijn, particuliere waar je iets voor betaalt en dan nog de georganiseerde particuliere die nog meer geld vragen. Natuurlijk heb je als toerist geen idee welke stalling van wie is - als je al een stalling kunt vinden, want dat is ook vaak een ware zoektocht.    De regels voor het fietsen zijn simpel: je fietst bij voorkeur aan de linkerkan

Treinen en tempels

Afbeelding
Vandaag kiezen we voor het continentale ontbijt. Broodje, jam, eitje. De worstjes en spaghetti (!) sla ik maar over.  Om kwart voor 11 zijn we op het station voor de eerste treinreis naar Nagoya. Zo maar het perron oplopen, is er hier niet bij. De stationschef zet zijn belangrijke pet op en komt uit zijn hokje om ons van het perron af te sturen. Wachten tot ik het zeg. Gedwee nemen wij plaats in de wachtruimte en zien dat chef zijn pet weer afzet.  Drie minuten voordat de trein komt, gaat de pet weer op en komt chef de wachtkamer in. Plechtig doet hij de deur naar het perron open, wenkt ons dat we mogen komen, checkt onze kaartjes, zet er een stempel op en dirigeert ons naar het vakje waar een 1 in staat. We blijven iets teveel in de buurt van hokje 2 blijkbaar, want met brede armgebaren en wat kreten stuurt hij ons verder. Als de trein eraan komt, stopt hij bij hokje 2. Ben je zo belangrijk, wijs je ons nog naar het verkeerde hokje!  De reis naar Nagoya is prachtig. Een landschap zoal